عددی
چسب کاشت میلگرد، چسبی است که پس از سوراخکاری بتن و تمیزکاری داخل سوراخ، داخل آن تزریق میشود و میلگرد در آن قرار میگیرد. بعد از گیرش چسب، میلگرد کاملاً در بتن ثابت و مقاوم میشود، بهطوریکه میتواند بارهای کششی و فشاری را مانند میلگرد ریختهشده در بتن تحمل کند.
قرن بیستم بهطور شایسته به نام قرن پلیمرها شناخته میشود. صنایع ساختمانی بزرگترین مصرفکننده مواد پلیمری هستند و حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از کل پلیمرها را به خود اختصاص میدهند. اپوکسیها به عنوان یکی از مهمترین پلیمرها در کاربردهای مختلفی نظیر اتصال بتنهای قدیمی به جدید، پوششهای حفاظتی، تزریق و غیره، نقش مهمی دارند. یکی از کاربردهای عمده اپوکسیها در فرآیند کاشت میلگرد است که به عنوان روشی مؤثر برای نصب میلگرد ریشه مورد استفاده قرار میگیرد. تعریف مقاومسازی طبق استاندارد EN 1504، شامل استفاده از سیستمها و محصولات بهمنظور افزایش یا بازیابی ظرفیت باربری سازههای بتنی است.
حالت ظاهری:
دو جزئی، معمولاً بهصورت رزین و هاردنر (ماده پایه و فعالکننده) در کارتریج دوقلو عرضه میشود.
رنگ:
معمولاً خاکستری، طوسی یا مایل به سفید پس از مخلوط شدن؛ ممکن است بسته به برند کمی متفاوت باشد.
ویسکوزیته (گرانروی):
نسبتاً غلیظ و ژلهای برای چسبندگی به دیواره سوراخ و جلوگیری از شرهکردن.
چگالی:
معمولاً بین 1.3 تا 1.6 گرم بر سانتیمتر مکعب (بسته به نوع اپوکسی یا هیبریدی).
زمان کارپذیری:
بسته به نوع چسب و دمای محیط، 5 تا 30 دقیقه زمان برای تزریق و جایگذاری میلگرد فراهم میکند.
زمان گیرش:
زمان گیرش نهایی بین 30 دقیقه تا 24 ساعت بسته به نوع چسب و شرایط محیطی است.
مقاومت فشاری:
بسیار بالا، معمولاً بیش از 70 مگاپاسکال.
مقاومت کششی چسب به بتن:
بسته به نوع چسب، از 12 تا 25 مگاپاسکال متغیر است.
ترکیبات اصلی:
رزین اپوکسی، پلیاستر، وینیلاستر یا ترکیبات هیبریدی
هاردنرهای آمینی یا پرکسیدی (بسته به نوع چسب)
پایداری شیمیایی:
بسیار مقاوم در برابر رطوبت، قلیاها، اسیدهای ضعیف، مواد شیمیایی داخل بتن، روغن، بنزین، و آب شور.
پس از گیرش کامل، غیرقابل حل در آب است و خواص مکانیکی خود را حفظ میکند.
مقاومت دمایی:
پس از سخت شدن کامل، توانایی تحمل دمای بین -40 تا +80 درجه سانتیگراد یا بیشتر (بسته به نوع برند).
واکنشپذیری:
در صورت اختلاط درست، واکنش شیمیایی گرمازا بین دو جزء انجام شده و بهسرعت سخت میشود.
عدم انقباض:
پس از گیرش، چسب بدون جمعشدگی یا انقباض باقی میماند که باعث اتصال قویتر به بتن میشود.
پایداری در برابر UV (اشعه فرابنفش):
معمولاً برای مصارف داخلی یا در بتن مدفونشده طراحی شده؛ اما برخی برندها تا حدودی مقاوم به UV نیز هستند.
1. تعیین موقعیت و مشخصات سوراخ:
محل دقیق کاشت میلگرد را مطابق نقشه یا محاسبات تعیین کن.
قطر و عمق سوراخ باید بر اساس قطر میلگرد و مشخصات فنی چسب انتخاب شود (مثلاً برای میلگرد 16مم، عمق حدود 160 تا 240 میلیمتر توصیه میشود).
2. سوراخکاری:
با دریل ضربهای یا هیلتی، سوراخ مورد نظر را در بتن یا سنگ ایجاد کن.
سوراخ باید صاف و بدون ترک خوردگی باشد.
3. تمیزکاری دقیق سوراخ:
این مرحله بسیار حیاتی است!
با استفاده از فرچه فلزی و دمنده (بلوور یا پمپ باد):
۲ بار با فرچه تمیز کن،
۲ بار با باد گردوغبار رو خارج کن.
سوراخ باید کاملاً خشک، تمیز و بدون ذرات سست باشد، وگرنه چسب به بتن نمیچسبد و مقاومت از بین میرود.
4. آمادهسازی چسب:
چسبهای کاشت میلگرد معمولاً دو جزئی (رزین و هاردنر) هستند.
در کارتریج دو لولهای، با گان مخصوص تزریق و سری میکسر مخلوط و تزریق میشود.
نوک سری میکسر را قبل از تزریق برش بزن تا مواد بهدرستی مخلوط شوند.
5. تزریق چسب در سوراخ:
چسب را از انتهای سوراخ تزریق کن و کمکم عقب بکش تا کل فضای داخل سوراخ پر شود (حدود ۲/۳ حجم سوراخ).
از وجود حباب هوا در چسب جلوگیری کن.
6. نصب میلگرد:
میلگرد یا انکر بولت را بهآرامی بچرخان و فشار بده تا ته سوراخ برسد.
نباید هوا یا چسب از دهانه خارج شود.
7. صبر برای گیرش چسب:
زمان گیرش اولیه بسته به نوع چسب و دمای محیط از 15 دقیقه تا چند ساعت متغیر است.
تا پایان زمان گیرش نباید به میلگرد نیرو وارد شود.