میان‌بولت فیکس از جنس پلاستیک‌های مهندسی‌شده مانند پلی‌پروپیلن (PP) یا پلی‌اتیلن سنگین (HDPE) تولید می‌شود. این مواد باعث می‌شوند که قطعه سخت، سبک و مقاوم باشد و در برابر فشار بتن عملکردی مطمئن داشته باشد.
از نظر فیزیکی:
شکل استوانه‌ای با سطح صاف یا دنده‌دار دارد و بین دو سر بولت عصایی قرار می‌گیرد.
دارای سرهای قفل‌شونده یا حلقه‌هایی برای جلوگیری از حرکت هنگام بتن‌ریزی است.
به طور دقیق، فاصله بین قالب‌های دیوار را حفظ می‌کند (معمولاً ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ سانتی‌متر).
بخشی از آن پس از بتن‌ریزی داخل بتن باقی می‌ماند و بخشی دیگر (کنارها) معمولاً پس از باز کردن قالب‌ها بریده می‌شود یا جدا می‌گردد.
از نظر شیمیایی:
پلاستیک استفاده‌شده در ساخت آن در برابر رطوبت، مواد قلیایی بتن، اسیدهای ضعیف، و یون‌های مخرب بتن مقاومت دارد.
غیرخورنده و پایدار است و در تماس طولانی‌مدت با بتن، دچار تخریب یا واکنش شیمیایی نمی‌شود.
برای افزایش دوام در شرایط محیطی، ممکن است افزودنی‌های ضد UV و آنتی‌اکسیدانت‌ها در ترکیب پلاستیک آن استفاده شده باشد.
در دماهای کاری معمول کاملاً پایدار است و فقط در دماهای بالاتر از ۱۳۰–۱۵۰ درجه سانتیگراد شروع به نرم‌شدن می‌کند.
غیرسمی و بی‌خطر است، اما مانند سایر پلاستیک‌ها در طبیعت تجزیه‌ناپذیر است.
بتن‌ریزی:
بتن‌ریزی انجام می‌شود.
باز کردن قالب‌ها:
پس از اتمام بتن‌ریزی و گیرش بتن، قالب‌ها باز می‌شوند.
خروج مخروطی میان بلت:
مخروطی میان بلت با استفاده از انبردست از دو سطح بتن خارج می‌شود.
جای‌گذاری قطعات آب‌بندکننده لاستیکی:
قطعات آب‌بندکننده لاستیکی (استاپر یو و استاپر تی) طبق ضوابط و دستورالعمل‌های موجود جای‌گذاری می‌شوند.
پر کردن حفره‌های باقیمانده:
حفره‌های به‌جای‌مانده از خروج مخروطی میان بلت توسط ملات آب‌بند (ترکیب گروت و چسب بتن آب‌بند) پر می‌شوند.
با اجرای دقیق این مراحل، میان بلت آب‌بند پلاستیکی به درستی مورد استفاده قرار می‌گیرد و از آب‌بندی مناسب سازه اطمینان حاصل می‌شود.
