تاثیر میکروسیلیس و نانوسیلیس بر روانی و مشخصات مکانیکی بتن خودتراکم حاوی الیاف پلی‌پروپیلن

چکیده

با توجه به گسترش بتن خودتراکم و لزوم کاهش عیار سیمان و افزایش مقاومت بتن، در این مطالعه اثر میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف پلی‌پروپیلن بر بتن خودتراکم بررسی شد. در واقع میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف پلی‌پروپیلن به صورت تکی، دوتایی و ترکیب سه تایی در طرح مخلوط بتن خودتراکم مورد بررسی قرار گرفتند. به این منظور 23 طرح مخلوط ساخته ‌شد. در راستای بررسی خواص خودتراکمی بتن آزمایش‌های حلقه J، قیف V، جریان اسلامپ و T50 انجام شد. همچنین آزمایش‌های مقاومت فشاری، کششی و خمشی بر روی بتن سخت ‌شده در سن 28 روزه بررسی گردید. نتیجه آزمایش­ها نشان داد که میکروسیلیس و نانوسیلیس علاوه بر کاهش کارایی بتن خودتراکم، مقاومت فشاری، کششی و خمشی آن را افزایش می‌دهند. الیاف پلی‌پروپیلن مشخصات مکانیکی بتن، به خصوص مقاومت کششی و خمشی آن، را افزایش داد. همچنین با افزودن همزمان میکروسیلیس، نانوسیلیس و الیاف مشخصات مکانیکی بتن خودتراکم بهبود مضاعف یافت. بهترین طرح با بیشترین مقاومت فشاری، نمونه دارای 5 درصد میکروسیلیس،0/75 درصد نانوسیلیس و 1/5 درصد الیاف بود. مقاومت فشاری این طرح نسبت به نمونه شاهد 40 درصد افزایش یافت. همچنین طرح بهینه در مقاومت کششی و خمشی دارای 5 درصد میکروسیلیس، 0/75 درصد نانوسیلیس و 1 درصد الیاف بود. مقاومت کششی و خمشی این طرح نسبت به نمونه شاهد به ترتیب 26 و 28 درصد افزایش داشت. به دلیل روان­تر بودن این طرح مخلوط نسبت به طرح دارای 1/5 درصد الیاف، کار کردن با آن آسان­تر بود. کاهش مقاومت فشاری آن هم نسبت به طرح دارای 1/5 درصد الیاف کمتر از 3 درصد بود. بنابراین بهترین طرح مخلوط این تحقیق شامل 5 درصد میکروسیلیس، 0/75 درصد نانوسیلیس و 1 درصد الیاف پلی‌پروپیلن بود.

 جهت مشاهده کامل این مقاله روی دکمه زیر کلیک کنید