آموزش استفاده از گروت

چگونه از گروت سیمانی استفاده کنیم؟

روش گروت ریزی

روش اجرای گروت ریزی برای انتقال نیروهای برشی و فشاری بین ستون‌ها، فونداسیون، و صفحات فولادی پایه‌ها بسیار حیاتی است. برای این کار، مهمترین مرحله انتخاب مصالح مناسب است. گروت معمولاً به صورت پودری بسته‌بندی شده است و با آب مخلوط شده و به عنوان ملات خمیری برای پر کردن فضاهای خالی و ترک‌های عمیق استفاده می‌شود. در زمان اجرای گروت ریزی، از گروت سیال به دلیل روان بودن استفاده می‌شود. این فرآیند برای پر کردن فضاهای خالی و تخلخل‌های موجود در عناصر ساختمانی به کار می‌رود. ویژگی‌های اصلی گروت شامل انتقال بار و فشار از صفحات فلزی پایه به فونداسیون، افزایش حجم، و پوشش دهی کامل فضاهای گروت ریزی شده است.

در انتخاب گروت برای گروت ریزی، توجه به عوامل زیر بسیار اهمیت دارد:

در انتخاب گروت برای گروت ریزی، توجه به عوامل زیر بسیار اهمیت دارد:

۱. ویژگی‌های فنی:

• مقاومت مکانیکی: گروت باید قادر به تحمل نیروهای برشی و فشاری باشد.
• چسبندگی: گروت باید به صورت محکم به سطح متصل شود.
• پایداری: گروت باید پس از اجرا پایدار باشد و از ترک خوردگی و جدایی جلوگیری کند.
• انعطاف‌پذیری: مخصوصاً در مواردی که نیاز به انعطاف و تغییر شکل داریم، گروت باید انعطاف‌پذیر باشد.

۲. شرایط پروژه:

• نوع سازه: نوع سازه و محیط کاربرد گروت (مثلاً صنعتی یا ساختمانی) نقش مهمی در انتخاب گروت دارد.
• بارگذاری: مقدار بارگذاری که سازه تحت آن قرار می‌گیرد باید در انتخاب گروت مد نظر باشد.

۳. عملکرد و اقتصاد:

• بهترین عملکرد با کمترین هزینه: انتخاب گروت با بهترین عملکرد و در عین حال با کمترین هزینه اقتصادی بسیار حیاتی است.
• مقایسه کارایی و هزینه: هزینه تعویض یا خاموش شدن گروت با کارایی پایین می‌تواند هزینه‌های بسیار بالا برای پروژه داشته باشد.

به طور خلاصه، در انتخاب گروت برای گروت ریزی، نیاز به توجه به ویژگی‌های فنی، شرایط پروژه، و بهره‌وری اقتصادی داریم تا اجرای بهینه و کارآمدی را به دست آوریم.

سطح اتکای مناسب (EBA)

سطح اتکای موثر (EBA) یکی از عوامل حیاتی در فرآیند گروت ریزی است که در اجرای بهینه آن بسیار مهم می‌باشد. EBA به عنوان سطحی تعریف می‌شود که گروت پس از تزریق و سخت شدن، به آن متصل می‌شود و بارهای ناشی از سازه را به فونداسیون یا ستون‌ها انتقال می‌دهد.

دسترسی به سطح اتکای موثر به صورت کامل، البته ایده‌آل است اما در عمل این دسترسی کامل بسیار کمتر اتفاق می‌افتد. برای ارزیابی این دسترسی و سطح اتکای موثر، معیارهایی مانند استانداردهای ASTM C1339-02 استفاده می‌شود.

پس از اجرای گروت، معمولاً صفحه مربوط به گروت پس از خشک و سخت شدن، برداشته می‌شود و سطح گروت مورد بررسی قرار می‌گیرد. با استفاده از برس سیمی، سطح گروت برای شناسایی حفره‌ها و حباب‌های هوا بررسی می‌شود. سپس با استفاده از تخمین بصری، درصد سطح گروت که با صفحه در تماس است، برآورد می‌شود.

در نهایت، نتیجه گزارش بر اساس درصد تحمل بار ارائه می‌شود که معمولاً به شکل زیر است:

• بالا (بیشتر از ۸۵ درصد)
• متوسط (۷۰ تا ۸۵ درصد)
• کم (کمتر از ۷۰ درصد)

در نهایت، بر اساس این ارزیابی، سطح اتکای موثر به عنوان یکی از معیارهای اصلی کیفیت و اثربخشی گروت ریزی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

انقباض در گروت ریزی

انقباض یک مسئله مهم در گروت ریزی است که می‌تواند منجر به ترک‌ها و ناهمواری‌های سطحی شود و به طور کلی کیفیت نهایی را تحت تاثیر قرار دهد. برای مدیریت انقباض در گروت ریزی، از تکنیک “جبران انقباض” استفاده می‌شود.

یک راهکار برای جبران انقباض، محدود کردن آن به نقاطی است که تاثیر بر کار نهایی کمتری دارند. این ممکن است شامل انجام فرآیندهای متعدد در نقاط انقباض یا استفاده از مواد افزودنی در ترکیب گروت باشد. با این کار، می‌توان انقباض را به حداقل رساند و از احتمال ایجاد ترک‌ها و ناهمواری‌ها در سطحی که گروت متصل به آن است، کاست.

به طور خلاصه، جبران انقباض یکی از راهکارهای مهم در مدیریت انقباض در گروت ریزی است که می‌تواند به بهبود کیفیت و کارایی نهایی پروژه کمک کند.

مقاومت گروت

مقاومت در گروت ریزی، یکی از پارامترهای حیاتی و اساسی است که بر کیفیت و عملکرد نهایی سازه بسیار تاثیرگذار است. معمولاً مقاومت گروت توسط تولید کنندگان در شرایط کنترل شده مورد آزمایش قرار می‌گیرد و نتایج مقاومت برای هر نوع گروت اعلام می‌شود.

از آنجا که هر نوع گروت ممکن است از ترکیبات مختلفی تشکیل شده باشد و از کارخانه‌های مختلفی تولید شود، مقاومت گروت می‌تواند متفاوت باشد. این تفاوت‌ها ممکن است به دلیل تفاوت در فرمولاسیون، ترکیب مواد اولیه، و شرایط تولید باشد.

برخی از انواع مقاومت در گروت شامل موارد زیر می‌شود:

1. مقاومت فشاری (Compressive Strength): این مقاومت میزان توانایی گروت در مقابل فشار محوری متحمل شدن را نشان می‌دهد.
2. مقاومت کششی (Tensile Strength): این مقاومت نشان دهنده توانایی گروت در مقابل نیروهای کششی است.
3. مقاومت خمشی (Flexural Strength): این مقاومت نشان دهنده توانایی گروت در مقابل نیروهای خمشی است.
4. مقاومت التراسونیک (Ultrasonic Pulse Velocity): این مقاومت توانایی گروت در انتقال امواج التراسونیک را نشان می‌دهد و به عنوان یک شاخص غیر مخرب از مقاومت ساختمانی استفاده می‌شود.
5. مقاومت به ترک‌ها (Crack Resistance): این مقاومت نشان دهنده توانایی گروت در مقابل تشکیل ترک‌ها و گسترش آنها است.

اهمیت مقاومت‌های مختلف در گروت ریزی بستگی به نوع سازه و شرایط استفاده دارد و انتخاب گروت با مقاومت مناسب برای هر کاربرد، اساسی است.

مقاومت فشاری در گروت ریزی

مقاومت فشاری در گروت ریزی به توانایی گروت در مقابل وزن، فشار، و بارهای دستگاه‌ها و تجهیزاتی که بر روی آن قرار می‌گیرند، اشاره دارد. این مقاومت نشان‌دهنده نیروی ثابتی است که به سمت پایین عمل می‌کند. امروزه، بسیاری از گروت‌ها در طی بیست و هشت روز از مقاومت فشاری ۵۰ مگاپاسکال بالاتر می‌رود و در برخی شرایط می‌تواند به بیش از ۱۰۰ مگاپاسکال برسد.

مقاومت فشاری در گروت باید بسیار بالاتر از مقاومت فشاری بتن باشد، اما تنها داشتن فشار گروت ۱۰۰ مگاپاسکال بر روی پایه‌های بتنی با فشار ۴۰ مگاپاسکال، به غیر از افزایش مقاومت کششی در گروت، مزیت چندانی ندارد. برای تعیین اینکه گروت به چه سرعتی مقاومت خود را به دست می‌آورد، زمان و عمر مقاومت فشاری بسیار مهم است، به ویژه در زمان‌های چرخشی مانند تعویض ماشین‌آلات.

گروت‌های با مقاومت اولیه بالا (HES)، این امکان را دارند که در مدت زمان کوتاهی به میزان مقاومت فشاری بیش از ۳۰ مگاپاسکال دست یابند، که با تایید مهندس ناظر می‌تواند برای شروع کار کافی باشد.

مقاومت کششی در گروت ریزی

مقاومت کششی در گروت ریزی بستگی به نوع کاربرد در محل مختلف دارد. اگر گروت در معرض ارتعاشات یا بارهای دینامیکی قرار دارد، احتمالاً به مقاومت کششی بالاتری نیاز دارد. این نوع فشارها ممکن است در مواردی مانند ضربه‌های پرس کاری، منگنه زدن و یا حرکت ریل‌های جرثقیل ایجاد شود که علاوه بر نیروهای جانبی، نیرویی به سمت بالا و پایین تولید می‌کنند.

گروت پایه سیمانی در مقایسه با گروت‌های مبتنی بر رزین اپوکسی، معمولاً مقاومت فشاری بالاتری دارد و بنابراین برای مواردی که نیاز به مقاومت فشاری بیشتری دارند، گزینه مناسبی خواهد بود. با این حال، مقاومت کششی گروت‌های اپوکسی معمولاً بیشتر از گروت‌های مبتنی بر سیمان است. گروت‌های اپوکسی این قابلیت را دارند که صفحه پایه را به خوبی به پایه بتنی بچسبانند و در نتیجه، برداشتن هر نوع ماشین‌آلاتی از روی آن در آینده دشوار خواهد بود.

با توجه به این تفاوت‌ها، انتخاب بین گروت پایه اپوکسی و گروت پایه سیمانی بستگی به نیازهای مشخص پروژه و شرایط کاربرد دارد.

گروت ریزی در هوای گرم:

هنگام گروت ریزی در هوای گرم، باید اقداماتی را برای کاهش تأثیرات منفی دما بر روی کیفیت گروت در نظر گرفت. این اقدامات شامل موارد زیر می‌شود:

1. آماده‌سازی مواد: تمام اجزای گروت اپوکسی (رزین، هاردنر و سنگدانه) باید از قبل آماده شوند، به طوری که مواد در دمای بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد مخلوط شوند.
2. نگهداری در دمای مناسب: تمام سطوح، تجهیزات و ابزارهایی که با گروت در تماس هستند، باید در محلی دور از تابش نور و در دمای بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد نگهداری شوند.
3. زمان اجرا: محل گروت ریزی باید از نور مستقیم خورشید دور نگه داشته شود و در صورت امکان، بهتر است در هنگام کاهش دما، در شب یا در اوایل صبح گروت ریزی انجام شود.
4. استفاده سریع از گروت آماده: پس از آماده‌سازی گروت، باید بلافاصله از آن استفاده کرد و گروت را برای مدت طولانی در سطل و یا فرقان بی‌استفاده رها نکرد.
5. محافظت پس از اجرا: تا ۲۴ ساعت پس از اجرای گروت، باید از محل در مقابل تابش نور محافظت کرد تا جلوی احتمال خشک شدن زودهنگام گروت را بگیرد.
6. آماده‌سازی سطح: قبل از گروت ریزی، سطح مورد نظر را به مدت ۲۴ ساعت در حالت اشباع با سطح خشک (SSD) نگه دارید و صفحه پایه فلزی را خنک نگه دارید.
7. کنترل تبخیر آب: از روش‌های عمل‌آوری مناسب برای کنترل تبخیر آب استفاده کنید تا از دست رفتن آب اولیه و ایجاد ترک‌های ریز جلوگیری شود.
8. زمان اجرا: بهترین زمان برای گروت ریزی در هوای گرم، در ساعات اولیه روز است که هوا هنوز دمای پایین‌تری دارد.

با رعایت این موارد، می‌توان کیفیت و عملکرد گروت ریزی را در هوای گرم بهبود داد و مشکلاتی که احتمالاً به علت دما ایجاد می‌شوند، را کاهش داد.

گروت ریزی در هوای سرد

در هوای سرد، اجرای گروت ریزی نیازمند رعایت مقررات و دستورالعمل‌های خاصی است تا کیفیت و عملکرد مناسب گروت تضمین شود. در ادامه، مواردی که باید در نظر گرفته شوند را بررسی می‌کنیم:

1. آماده‌سازی مواد: تمام اجزای گروت باید از قبل در دمای مناسب (بین ۴ تا ۲۷ درجه سانتی‌گراد) آماده و مخلوط شوند.
2. نگهداری در دمای مناسب: گروت باید در محیطی سرپوشیده و گرم نگهداری شود تا از تأثیرات منفی دما جلوگیری شود.
3. استفاده از آب گرم: استفاده از آب داغ (۳۲ درجه سانتی‌گراد) برای خیساندن بتن می‌تواند به افزایش دمای سطح بتن کمک کند و از ایجاد یخ‌زدگی در سطح بتن جلوگیری کند.
4. محافظت از گروت: گروت باید در معرض غیر مستقیم دمای گرم قرار گیرد و از مواجهه با حرارت مستقیم جلوگیری شود.
5. نگهداری در دمای مناسب برای تقویت: گروت باید در دمای بالاتر از دو درجه سانتی‌گراد نگهداری شود تا به مقاومت فشاری مطلوب برسد.
6. کاهش دما به تدریج: دمای گروت را به تدریج تا دمای محیط کاهش دهید تا از شوک حرارتی جلوگیری شود.

با رعایت این دستورالعمل‌ها و موارد، امکان اجرای موفقیت‌آمیز گروت ریزی در شرایط هوای سرد وجود دارد و مشکلات مربوط به دما را کاهش خواهید داد.

نتیجه گیری

با توجه به متن‌هایی که ارائه شد، مشخص است که اجرای گروت ریزی نیازمند رعایت دقیق شرایط محیطی است، به ویژه در هوای سرد. آماده‌سازی و نگهداری مناسب مواد، کنترل دما و استفاده از روش‌های صحیح کارگذاری می‌تواند به بهبود کیفیت و عملکرد گروت کمک کند. در صورت رعایت این دستورالعمل‌ها، امکان اجرای موفقیت‌آمیز گروت ریزی در هر شرایطی وجود دارد.